Ολοταχώς προς την Διάλυση (ή προς την πλήρης ένωση?)

Αφορμή για το κείμενο η σημερινή προτροπή του Stiglitz που κάπου την πήρε το μάτι μου...

"Προχωρήστε τάχιστα στη σύσταση τραπεζικής ένωσης, μέσω της δημιουργίας ενός πανευρωπαϊκού μηχανισμού εγγύησης καταθέσεων, προκειμένου να αποτραπεί ο κίνδυνος μαζικών αποσύρσεων κεφαλαίων από τις τράπεζες.  'Εάν αυτό δεν συμβεί, η κατάσταση θα επιδεινωθεί. Οι αδύναμες χώρες θα γίνουν ακόμη πιο αδύναμες και τελικά το σύστημα θα καταρρεύσει"

"Αυτό πρέπει να γίνει άμεσα", επισήμανε για να προσθέσει "διαφορετικά, σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχουν χρήματα στις ισπανικές τράπεζες. Τυχόν καθυστέρηση στην εφαρμογή ενός δικτύου προστασίας των τραπεζών θα σημάνει αυτόματα επιδείνωση της κατάστασης της ευρωπαϊκής οικονομίας"

Τώρα ένας μεγάλος οικονομολόγος σαν τον Stiglitz που αν μη  τι άλλο ξέρει τις βασικές αρχές της οικονομίας να γυρίσει να πει ότι " διαφορετικά, σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχουν χρήματα στις ισπανικές τράπεζες." τη στιγμή που αυτό μπορεί να συμβεί σε μερικούς μήνες από τώρα, το αποδίδω μάλλον ως λανθασμένη απόδοση των λόγων του ή ως politically correct δήλωση για το γεγονός ότι δεν ήθελα να πει την φράση  "καταστροφή του χρηματοπιστωτικού συστήματος"

 Διότι από λεφτά ούτως ή άλλως έχουν ξεμείνει και για αυτό το λόγο υπάρχει και ο μόνιμος μηχανισμός στήριξης μέσω ELA.

Αλλά τι πραγματικά ήθελε να πει ο ποιητής? Το προφανές. Ότι είτε Τέξας είναι είτε Καλιφόρνια είτε Washington είναι Αμερική.
Ναι με διαφορετικές καταβολές και ήθη, όμως είναι Αμερική. Που εκτός από κοινό νόμισμα έχουν και κοινή πολιτική και οικονομική πλατφόρμα.

Προσέξτε, πολιτική και οικονομική και στα βασικά της (με τις νέες παρεμβάσεις του Ομπάμα) και κοινωνική. Στην οποία συμβάλουν πολύ περισσότερο οι τοπικοί άρχοντες και που έχουν και διευρυμένες αρμοδιότητες (άλλη μεγάλη κουβέντα εκεί, για το escalation των αναγκών).

Ενωθείτε (αυτό λέει) σε πρώτη φάση. Κοινό Νόμισμα δεν μπορεί να είναι 20 διαφορετικές πολιτικές. Κοινό νόμισμά χωρίς κοινή δημοσιονομική πλατφόρμα δεν γίνεται. Δεν βγαίνει ρε αδελφέ.

Αλλά πρέπει και η ίδια η Ευρώπη και οι γραφειοκράτες της, πια να αποφασίσουν. Ναι οκ, ωραία είναι τα παιχνίδια εξουσίας στην πολιτική σκακιέρα (του ποια χώρα θα είναι σε περίοπτη θέση) αλλά τα πιόνια κοντεύουν να σωθούν μαζί με τους "τρελούς" και τους πύργους και τείνουν να μείνουν μόνο οι βασιλιάδες!

Και όταν σωθούν τα πιόνια η επιλογή θα είναι μία. Είτε μια απολυταρχική Ευρώπη είτε μια πολυ-απολυταρχική Ευρώπη με την κάθε χώρα να προσπαθεί να επιβιώσει.

Επίσης ο Stiglitz αφήνει να εννοηθεί και το άλλο. Ότι εκτός από χρόνο σώζονται και τα χρήματα σιγά-σιγά.  Ή μήπως τα 850 δις που έχουν σαν ρευστότητα, έχουν την εντύπωση ότι θα φτάσουν για όλους, ακόμα και για Ισπανία, Ιταλία- Γαλλία?

 Πώς είπατε? Οι Γερμανοί που κάνουν κουμάντο ευημερούν? Ναι- προς το παρόν. Αλλά η πίστωση χρόνου αρχίζει και σώζεται και εκεί.

Κάτι θες η επιβράδυνση της ανάπτυξης, κάτι η κόπωση των άλλων κρατών, κάτι η ψυχολογική επιδείνωση (και ασάφεια) που επικρατεί, έχει αρχίσει και επηρεάζει και τη Γερμανία. Και ξέρετε ο Γάλλος ή ο Ιταλός ή ο Ισπανός με τα τόσα κατάλοιπα, δεν θέλει και πολύ να μετατρέψει την Γερμανία σε μαύρο πρόβατο (και να ξεχάσει τελείως την Ελλάδα).

Προς ενός έτους (κλείνει περίπου χρόνο τώρα) είχε σχεδιαστεί μια ωραιότατη επίθεση στο γερμανικό bond  η οποία όμως κατά πως φαίνεται πήγε στον βρόντο.

Η λίρα έχει πάει στο θεό (αν δεν απατώμαι) η SNB απ την άλλη έχει κλειδώσει (πεκ) την ισοτιμία της στο 1.20 και συζητάει και για παραπάνω.  Και έτσι ξεκινούν και οι έξωθεν πιέσεις.

Και στην τελική πόσα τέτοια κύματα επιθέσεων αντέξει η γερμανική οικονομία πριν μπει και εκείνη σε περιπέτειες?(της οποίες πιστέψτε με ο γερμανικός λαός όχι απλά τις φοβάται, αλλά τις τρέμει)

Μα θα μου πείτε η Ελλάδα το 2% το προκάλεσε αυτό? Η απάντηση είναι όχι. Η Ε.Ε. και πολλές χώρες της, δεν έχουν την παθογένεια της Ελληνικής Κοινωνίας και Οικονομικής Ζωής. Έχουν άλλα προβλήματα όμως. Τα οποία αναδείχθηκαν εξαιτίας της Ελλάδας. Και πρέπει να αντιμετωπιστούν. Όχι πια με τεχνοτροπίες και κοινές πλατφόρμες, αλλά με κοινή ΠΟΛΙΤΙΚΉ Απόφαση.

Και αυτό πρέπει να συμβεί, γιατί ακριβώς μην έχετε δεδομένη τη συμμετοχή του ΔΝΤ στην προσπάθεια στήριξης και της Ισπανίας και της Ιταλίας. 

Αυτό που φοβάμαι ότι τελικά απεργάζονται είναι μια συνολική λύση- Μόχλευσης όμως- μέσω ESM- η οποία όμως θα είναι πάλι μια συμπτωματική λύση (δηλαδή θεραπεία στα συμπτώματα του ασθενή και όχι τα αίτια). Δυστυχώς οι Βρυξέλλες πηγαίνουν με το εγχειρίδιο των οικονομικών ανά χείρας, ξεχνώντας πολλές φορές, ότι η έξοδος από όποια συστημική κρίση δίνεται ...εκτός συστήματος. 

Μάλλον δεν θυμούνται ότι υπήρξε ποτέ αυτός ο άξεστος απ το Ουινσκόνσιν που έδωσε την λύση εκεί που κανείς δεν την έδινε (ούτε ο βαρύς κάρτερ). Προς θεού δεν λέω ότι η Ευρώπη πρέπει να ακολουθήσει την ίδια συνταγή, απλά μήπως ήρθε η ώρα για τολμηρές αποφάσεις? Έξω από το κουτί?

Όλα τα παραπάνω που γράφω, αφορούν την Ευρώπη στο σύνολό της. Οι δε ελληνικές παθογένειες, είναι γνωστές και επιτέλους αναγνωρίσιμες (κάστα δικηγόρων, κακό δημόσιο, ελεύθεροι επαγγελματίες που φοροδιαφεύγουν, διαφθορά, υπερφορολόγηση κλπ κλπ)

Και αντιμετωπίσιμες, στο βαθμό που οι συντεχνίες ηττηθούν. Και καλό είναι να τις αντιμετωπίσουμε νωρίς.

Όπως και να χει πάντως, τα λεφτά αρχίζουν και σώνονται (έκφραση της γιαγιάς μου για το τελειώνουν) από παντού.  Τα χρέη των κρατών παραμένουν. Ο απλός λαός υποφέρει.  Ήρθε λοιπόν η ώρα για γενναίες Ευρωπαϊκές Πολιτικές αποφάσεις. Δεν είναι ανάγκη να βρεθεί ένας Ρήγκαν. Αρκεί οι Ρήγκαν που υπάρχουν διάσπαρτοι (Πχ Ντραγκι) να πιέσουν προς ΚΟΙΝΗ ΛΥΣΗ.

Διότι αν το 2% με τα όποια ενδογενή προβλήματα παρουσιάζει τέτοια μεταδοτικότητα στον ιό, φανταστείτε να φτερνιστεί κανάς γίγαντας του 12%, πόσο μάλλον να του γυρίσει σε καμιά πνευμονία.

Και σε όλα αυτά, κανείς δεν έχει υπολογίσει και τις ανοχές του "συστήματος" σε μία ενδεχόμενη φυσική ή άλλου είδους καταστροφή που θα μπορούσε να πλήξει κάποια χώρα- όχι κατ ανάγκη Ευρωπαϊκή (στο τσουνάμι της Ιαπωνίας, δυστυχώς ή μάλλον ευτυχώς χωρίς να το γνωρίζει ο κόσμος, τεσταρίστηκαν οι αντοχές και οι ανοχές όλου το ασφαλιστικού και αντασφαλιστικού κόσμου στον οποίον διακινούνται ποσά ίσα με τα τραπεζικά).

Για να δούμε.

Υγ Σας αφήνω για την ώρα, έχω παστίτσιο σπίτι και ελπίζω να μην το βουτήξει καμιά Ε.Δ.Η.Ε.- το βλέπω φαγανό τον Μανωλάκη!